معنی غربتی ، غرچی

کولی

کولی

قرشمال

غرچی. [غ َ رَ] (ص) زن بیشرم بسیارفریاد. بُهصُله. کولی. لوری. لولی. غربال بند. فیج. چینگانه. قره چی.

غربتی. [غ ُ ب َ] (ص نسبی، اِ) کولی. غربال بند. لولی. قرشمال. توشمال. لولی. زط. قره چی (یا غره چی). چینگانه. رجوع به لولی شود. || در تداول مردم شیراز، غیر شیرازی.

غربتی لاهوری. [غ ُ ب َ ی ِ] (اِخ) نام شریفش ابوالمعالی، از نواحی شهر مذکور (لاهور) بود و در آنجا به ذوق و حال شهرت داشت و عاشقی دردمند و سالکی پایه بلندبود این دو بیت ازوست:
آنچه ما زآن جان و جانان دیده و دانسته ایم
بهر گفتن نیست بهر دیدن و دانستن است.
مقیم کوی فنا بودنم از آن هوس است
که با توشرکت من در وجود بی ادبی است.
(ریاض العارفین ص 119).

کولی، کنایه از: زن بی شرم و پرهیاهو. [خوانش: (غَ رَ) (ص.)]

منسوب به غربت، کولی، قرشمال، بیگانه، اجنبی، بازی درآوردن فریاد و جنجال بی اندازه کردن. [خوانش: (~.) [ع - فا.] (ص نسب.)]

قرشمال، کولی، لوری، لولی

دوره‌گرد، غربال‌بند، غره‌چی، قرشمال، کولی، لولی

(صفت) کولی قره چی قرشمال، زن بی شرم بسیار فریاد.

‎ کولی، اندوهگین (صفت) منسوب به غربت، کولی قرشمال غریب شمار.

[عامیانه] کولی، لولی، غرشمار،
غریب
[عامیانه، مجاز] آن‌که نسبت به قوانین اجتماعی بی‌اعتناست،

کولی، غریبه

میلاد

2825